Paradontoza - najprościej rzecz ujmując - to choroba infekcyjna tkanek przyzębia, czyli dziąseł, ozębnej, kości wyrostka zębowo-dołowego prowadząca w zaawansowanych przypadkach do rozchwiania, a nawet utraty zębów.
Rodzaje paradontozy
- młodzieńcza - dotyka 1% osób chorujących na paradontozę i pojawić się może nawet około 13 roku życia. Choroba postępuje bardzo szybko i powoduje zniszczenie kości.
- przedpokwitaniowa – dotyka dzieci, nawet kilkuletnie.
- gwałtowna dotyczy około 5% chorujących. Pojawia się najczęściej bardzo wcześnie około 20 roku życia. W jej wyniku zęby są rozchwiane i wypadają, ale przede wszystkim zanika kość wyrostka zębowego.
- typowa, która w dużej mierze dotyczy aż 70% populacji, w tym osób starszych. Cechuje ją to, że rozwija się powolnie i postępuje stopniowo. Na początku pojawia się nadmierna ilość płytki bakteryjnej szczególnie w okolicy zębów trzonowych i siekaczy.
Przyczyny paradontozy
- przewlekłe zapalenie dziąseł
- nieodpowiednia higiena jamy ustnej
- ogólne osłabienie organizm
- przewlekłe zapalenie kości żuchwy
- przewlekłe zapalenie kości szczęki
- nieprawidłowe szczotkowanie zębów
Niektórzy przyczyn paradontozy upatrują w czynnikach genetycznych czy układzie odpornościowym.
Czynniki ryzyka
Do najpoważniejszych czynników ryzyka zwiększających prawdopodobieństwo paradontozy należy zaliczyć:
- cukrzycę – szczególnie tę niekontrolowaną. Brak kontroli poziomu cukru we krwi sprawia, że wzrasta ryzyko zapalenia przyzębia. Z kolei zapalenie przyzębia zwiększa prawdopodobieństwo zachorowania na cukrzycę.
- nieprawidłowe nawyki żywieniowe – u osób w których diecie dominuje żywność przetworzona i węglowodany paradontoza występuje częściej.
- stres, która osłabia układ odpornościowy i zwiększa podatność dziąseł na stany zapalne.
Objawy paradontozy:
- brzydki zapach z ust
- ruchomość zębów
- krwawienie dziąseł
- nadwrażliwość zębów
- wychylenia zębów
- obrzęk dziąseł
- zaczerwienienia dziąseł
- obnażenie szyjek dziąsłowych
Leczenie paradontozy
Leczenie paradontozy z należy rozpocząć od dokładnego usunięcia kamienia i osadu nazębnego oraz zabezpieczeniu płytki. W ten sposób osad pojawił się znacznie później. Należy wprowadzić do codziennych swoich nawyków: nitkowanie zębów, jeżeli jest to możliwe irygację, by nie doprowadzić do nawrotów kamienia. W przypadku zaawansowanych stadiów choroby, używa się specjalistycznego sprzętu do usunięcia kieszonek zębowych, oczyszczania kieszonek , a także zabiegów chirurgii zębów.
Najlepszą profilaktyką dla paradontozy jest regularna, dokładna higiena jamy ustnej!